Gdy w 2007 roku EA Games ogÂłosiÂło, Âże stworzy horror jakiego jeszcze Âświat gier nie widziaÂł, wielu podÂśmiewaÂło siĂŞ pod nosem - jak to niby twĂłrcy tasiemcĂłw takich jak FIFA i seria The Sims majÂą zamiar wyprodukowaĂŚ grĂŞ z gatunku o ktĂłrym nie majÂą pojĂŞcia? W 2008 roku ukazaÂł siĂŞ Dead Space. Czy speÂłniÂł ogromne oczekiwania?

Akcja Dead Space'a dzieje siê na ogromnym statku - USG Ishimurze - gdzie trafiamy jako ekipa naprawcza, maj¹ca rozwi¹zaÌ problem komunikacji na statku, od którego nie ma wieœci od d³u¿szego czasu. Ju¿ na samym pocz¹tku nasza dru¿yna zostaje zaatakowana przez tajemniczego stwora i rozdzielona. Nasz bohater zdany jest tylko i wy³¹cznie na siebie.

Coœ o samym bohaterze - Isaac Clarke to in¿ynier ze statku Kellion, który ma pomóc w naprawie uszkodzonych systemów komunikacyjnych. Oprócz tego chce znaleŸÌ na Ishimurze swoj¹ dziewczynê która wys³a³a mu enigmatyczn¹ wiadomoœÌ w której przeprasza protagonistê. Jak okazuje siê fabu³a siêga coraz g³êbiej, ocieraj¹c o koœció³ Unitologów i tajemniczy Znacznik...

Pierwsze co rzuca siê w oczy po przekazaniu w³adzy nad Clarkiem w nasze rêce to sterowanie. Isaac nie skacze, nie robi przewrotów, efektownych uników czy innych akrobacji. Porusza siê doœÌ topornie, ospale, nim zawróci mija trochê czasu. Wielu graczy, przyzwyczajonych do zupe³nie innego sterowania mo¿e to denerwowaÌ, jednak niew¹tpliwie nadaje te¿ grze klimatu, w koùcu Clarke to nie wyszkolony ¿o³nierz, a zwyk³y in¿ynier.

Klimat w grze nie jest budowany w innowacyjny sposób - nag³e ataki potworów, ciemne lokacje, muzyka przyspieszaj¹ca w momentach akcji. Wszystko brzmi doœÌ banalnie, jednak jest zrealizowane w tak fantastyczny sposób, i¿ gwarantujê, ¿e nie raz bêdziecie zatrzymywali siê w miejscu - ze strachu przed tym co twórcy przygotowali dalej.

Rzecz o naszych przeciwnikach Necromorphah i walce z nimi. Pierwsze kontakty z nimi mog¹ przyprawiÌ o palpitacjê serca - nie ma nic gorszego ni¿ grupa krwio¿erczych stworzeù z ostrzami zamiast r¹k nacieraj¹ca na Isaaca maj¹cego zaledwie kilka pocisków do dyspozycji. Im g³êbiej siêga królicza nora, tym mniejsze wra¿enie robi¹ na nas te starcia (choÌ twórcy staraj¹ siê utrzymaÌ tê atmosferê oddaj¹c wyrzucaj¹c naprzeciw nam coraz to nowsze rodzaje monstrów). Same potwory mog¹ kojarzyÌ siê z filmami Johna Carpentera, filmem "Event Horizon" i oczywiœcie seri¹ "Obcy".

W grze oprĂłcz podstawowych przeciwnikĂłw mamy takÂże bossĂłw. Ci zrealizowani z epickim rozmachem robiÂą kolosalne wraÂżenie. PotĂŞÂżny Hive Mind czy Leviathan to bossowie ktĂłrzy na dÂługo zagoszczÂą w naszej pamiĂŞci po stoczonej z nimi batalii. Te jak przystaÂło na dobrÂą produkcjĂŞ, zrobione sÂą filmowo i porywajÂąco.

Walka ró¿ni siê znacznie od tego co widzimy w innych grach TPP czy FPP. Tym razem najwa¿niejszym celem przeciwnika nie jest g³owa a.. rêce i nogi! Necromorph pozbawiony g³owy dalej stanowi œmiertelne niebezpieczeùstwo, jednak z odstrzelonymi koùczynami traci znaczn¹ czêœÌ zdolnoœci bojowych - takie rozwi¹zanie to nowoœÌ w porównaniu do tego co aktualnie widzimy na rynku.

OprĂłcz tego, z nowoÂści mamy takÂże kilka etapĂłw bez grawitacji. Poruszanie i walka w takich warunkach to kolejne zupeÂłnie nowe doznania jakich nie byÂło jeszcze w grach. EtapĂłw tych jest caÂłkiem sporo dziĂŞki czemu nie mamy uczucia niedosytu zwiÂązanego z tym elementem gry.

Autorzy oddali do naszej dyspozycji kilka rodzajów broni. Ta iloœÌ jest w zupe³noœci satysfakcjonuj¹ca, gdy¿ ka¿da dysponuje innymi mo¿liwoœciami, a oprócz tego mo¿na rozwijaÌ je w warsztatach. Jeœli idzie o amunicjê, to nigdy nie jest jej za du¿o - trzeba rozwa¿nie dysponowaÌ broùmi i dobrze celowaÌ. Oczywiœcie w grze nasz¹ pomoc¹ jest nie tylko arsena³. Oprócz tego Isaac korzysta z tzw. stazy, dziêki której mo¿e spowalniaÌ przeciwników, dziêki temu zdobywaj¹c wiêcej na czasu na przemyœlenie taktyki walki.

FabuÂła gry jest ciekawa, spĂłjna, a zakoĂączenie pozostawia furtkĂŞ na kolejne czĂŞÂści. DenerwujÂące jest tylko zachowanie Isaaca. Jest on chÂłopcem na posyÂłki, ktĂłry na zawoÂłanie biega po caÂłej Ishimurze i wykonuje zlecone mu zadania, bez Âżadnego sÂłowa sprzeciwu czy komentarza.

OdnoÂśnie technicznej warstwy gry moÂżna powiedzieĂŚ tylko jedno - cudo! Grafika i dÂźwiĂŞk wykonujÂą znakomitÂą robotĂŞ w budowaniu klimatu, silnik Godfather uÂżyty w produkcji daÂł doskonaÂłe efekty. Tekstury i modele rĂłwnieÂż sÂą bardzo dobrzej jakoÂści, wraÂżenie robiÂą zwÂłaszcza modele potworĂłw. InteresujÂącym elementem jest takÂże to, Âże na ekranie nie ujrzymy Âżadnego HUD'a. Liczba amunicji wyÂświetlana jest jako hologram na broni, Âżycie to dÂługi pas znajdujÂący siĂŞ na plecach Isaaca. Nie moÂżna takÂże przerwaĂŚ gry pauzÂą, co dodatkowo wpÂływa na poziom trudnoÂści i strach ktĂłry niesie rozgrywka.

Dead Space nie jest grÂą bez wad. DenerwujÂące sterowanie, papierowy bohater, liniowa fabuÂła czy jednostajne lokacje to na pewno rzecz ktĂłrÂą autorzy mogliby poprawiĂŚ. Mimo tego, DS jest ciÂągle jednÂą z najwaÂżniejszych gier, ktĂłre wyszÂły w roku 2008 i bez wÂątpliwoÂści polecam jÂą kaÂżdemu fanowi horrorĂłw oraz science-fiction. Nie pozostaje nic innego jak z niecierpliwoÂściÂą oczekiwaĂŚ Dead Space'a 2 i liczyĂŚ Âże okaÂże siĂŞ jeszcze lepszy niÂż poprzedniczka.

+ wreszcie coÂś ÂświeÂżego
+ design potworĂłw
+ interesujÂąca fabuÂła
+ kapitalna oprawa wizualna
+ potrafi przestraszyĂŚ...
- ... jednak po jakimÂś czasie jakby mniej
- liniowa
- lokacje po dÂłuÂższym czasie nudzÂą
- papierowy bohater

Ocena: 9/10